ÇIKMAZ SOKAKLAR

 Korkularıyla yüzleşiyor insan er ya da geç

Rüyanda simsiyah köpekler kovalıyorsa seni her gece ve kaçıyorsan durmadan, eninde sonunda durup köpeklerin karşısına dikilecek ve: “Gelin bakalım!” diyeceksindir.

Bir telaş sarıyor önce yüreği

Diyeceksindir demesine ama bunu söylemek öyle kolay değildir. Zaten kolay olsaydı bugüne kadar kaçıyor olmazdın. Telaşlısındır: “Ya başaramazsam?”

Gerçeklerle yüzleşiyor insan er ya da geç

Bak, mesela benim gibi

Kabuslarının rüyadan ibaret olmayıp gerçeğin ta kendisi olduğunu anlarsın. Hayal dünyanla gerçeği birleştirdiğinde varmışsındır bu kanıya. Ne de olsa insan, düşleriyle insandır. Yüzleştiğinde de savaşı kazanıp kazanamaman an meselesidir. Ancak seni yüzleştiren, kazanmana da muhakkak yardım edecektir. Yüzleşme sonrası O’na nîdâ edersin:

Ne karanlık odalardan, ne masallardaki cadılardan korktum,

Sensizlikten korktuğum kadar

Evet, bugüne kadar belki çok şeyden korkmuşsundur fakat hiçbir korkun O’nsuz kalmak kadar korkutmamıştır seni. O’nsuz sen bir hiçsindir ve hayatın hep bu esas korku etrafında şekillenmiştir.

Ne çıkmaz sokaklar gördüm, ne diyarlar gezdim durdum

Kaybolmadım sendeki kadar, inan ki kaybolmadım sendeki kadar.

Çoğu kez kurtulamayacağını sandığın işlere bulaşmış, içindeki boşluğu doldurma arayışıyla neredeyse gezip görmediğin yer kalmamıştır. Ancak hep O’nunla kurtulmuş, hep aradığın yalnızca O olmuştur ve bunu şimdi idrak ediyor olman, O’nun aşkında kaybolup, eriyip bitme isteğini kamçılamıştır. Bu istekle kavrulduğun şu anlarda nihayet O, şimdi, sana seslenmektedir:

Azar azar gözlerini kapat

Usul usul ellerini uzat

Ben tutarım, yine ben duyarım seni

Ben bilirim aşkının kıymetini.

Artık şerhe gerek yoktur. Eve dönmüş, kalbine dönmüş, şarkıya dönmüşsündür.

Mustafa Çolak

yazı kaynağı: http://www.edebifikir.com/yazilar/muzik/cikmaz-sokaklar/811